به‌گزارش میراث‌آریا، در سنت‌های بومی منطقه بافق، بخشی از درخت خرما که به‌عنوان «دل خرما» یا «سر درخت خرما» شناخته می‌شود، هنگام پذیرایی از مهمانان ویژه به‌عنوان تحفه‌ای ارزشمند قطع و آماده می‌شود. اصطلاحاً در میان مردم بافق این رسم به‌عنوان رسم دل خرما کشون شناخته می‌شود.

این بخش که در برخی مناطق ایران «پنیر خرما» نامیده می‌شود، از مغز نرم و جوان بخش فوقانی تنهٔ نخل به دست می‌آید و بافتی لطیف و طعمی شیرین دارد. دل خرما معمولاً پس از قطع نخل‌های غیر بارده استخراج شده و به قطعات کوچک تقسیم می‌شود تا برای پذیرایی استفاده شود.

 با این‌حال، به دلیل طبع سرد آن، ممکن است مصرفش برای برخی افراد مشکل‌ساز شود؛ به همین دلیل، در کنار آن شیره خرما یا شیره نبات سرو می‌شود تا گرمی این شیرین‌کننده‌ها، سردی دل خرما را متعادل کرده و از مشکلات گوارشی جلوگیری کند.

در مناطقی مانند بافق، یزد، کرمان و هرمزگان، دل خرما به‌عنوان یک خوراکی نادر و ارزشمند شناخته می‌شود که درگذشته برای پذیرایی از مهمانان ویژه استفاده می‌شد. این رسم نمادی از احترام و مهمان‌نوازی مردمان این مناطق بوده و هنوز هم در برخی شهرها ادامه دارد.

علاوه بر ایران، این خوراکی در برخی کشورهای دیگر با نام «قلب نخل» شناخته شده و در تهیهٔ غذاهای خاص و سالادهای گران‌قیمت کاربرد دارد.

ازآنجاکه استخراج دل خرما معمولاً مستلزم قطع درخت است، تنها از نخل‌های از بین رفته یا غیر بارور برای این منظور استفاده می‌شود، که همین امر، آن را به خوراکی کمیاب و ارزشمند تبدیل کرده است.

مطابق رسوم قدیمی، پس از قطع هر درخت نخل، درخت نخل دیگری را به‌جای آن می‌کارند.

انتهای پیام/